Twee woorden: Kobe Beef
Door: Max
Blijf op de hoogte en volg Max
17 Augustus 2015 | Japan, Kyoto
We zitten namelijk nog altijd in Kyoto, onze standplaats voor inmiddels bijna een week. De komende dagen zullen we hier ook nog verblijven. Oorspronkelijk hadden we een ander plan, namelijk overnachten in respectievelijk Nara, Osaka en Koyasan. Zoals ik een vorige blog al beschreef hebben we ons reisschema wat aangepast, omdat alle accomodaties in Nara en Koyasan niet meer beschikbaar waren. Osaka schijnt niet veel meer te zijn dan een flinke metropool (en kom op, wat valt daar nou te doen). Zonder gekheid, die stad wordt door geen enkele reisgids of bron van ons aangeraden. Aangezien ons appartement hier prima voldoet blijven we hier gewoon nog wat langer en maken we een aantal dagtrips.
De eerste van die dagtrips was eergisteren en voerde ons richting Himeji. Deze kleine plaats ligt een kleine 2 uur met de trein van Kyoto af. In Japan heb je zogenoemde JR Rail Passes, de equivalent van de Europese interrailkaart. Deze passen kun je ook per dag kopen en dan kun je voor een zeer gunstig tarief reizen binnen een regio van Japan, in ons geval de Kansai regio. Een enkeltje Himeji kost meer dan het kopen van zo'n pas, dus de keuze was snel gemaakt.
Genoeg over economische afwegingen. De treinreis naar Himeji was de moeite waard, omdat we voor de eerste keer ook door Osaka en Kobe kwamen. Deze twee steden liggen op de route naar het meer naar het westen gelegen Himeji. Nu zult u zich inmiddels afvragen wat er in hemelsnaam in Himeji te doen is. Deze plaats is bekend omdat het een van de meest indrukwekkende kastelen van Japan herbergt, te weten het Himeji Castle (aan spannende namen doen ze niet echt in Japan), ook wel bekend als het witte reigerkasteel. Na een lunch vlakbij het kasteel, waar met name de ijskoffie die Romar per ongeluk bestelde van zal bijblijven, liepen we door de verzengende hitte naar het kasteel. Op borden stond dat we een uur moesten wachten voordat we naar binnen konden. In de praktijk viel het mee. Veel water drinken, dan overleef je ook Himeji in 40 graden. Bovendien zijn Japanners geweldig: op de plekken waar het het warmst was, stonden airco's met nevel.
Himeji Castle was erg mooi. Bijzonder is dat het de Tweede Wereldoorlog heeft overleefd, ondanks bombardementen op Himeji. Het kasteel ligt prominent bovenaan de stad. Je klimt in het kasteel vrij steil omhoog, dus op de bovenste verdieping (de 7e), heb je mooi uitzicht over Himeji. Elke verdieping had wel iets eigens, zoals een kleine schuilkamer voor een in het nauw gedreven Samurai of gewoon een toilet. Ook in de 14e eeuw moest er worden gepoept, tenslotte. Het was goed druk in het kasteel, je loopt in een treintje door het kasteel heen, dus veel mensen om je heen. Niettemin was het een hele mooie trip. 'S avonds hebben we ons tegoed gedaan aan vlees in het centrum van Kyoto.
Gisteren zijn we weer in Kyoto gebleven. Na een gemoedelijke ochtend pakten we voor het eerst de bus, richting het Gouden Paviljoen (Kinkakuji). Dit paviljoen was het buitenverblijf van een shogun, voorheen was het een klooster. Voor de eerste keer had ik het gevoel echt in Japan te zijn, in plaats van in de Efteling. Dit paviljoen heeft een prachtige vijver om zich heen, met typische Japanse bomen en karpers in de vijver. Waar andere tempels soms nog weleens voelden als een onderdeel van Center Parcs de Eemhof, voelde dit paviljoen als echt. Ondanks de drukte was het goed toeven bij Kinkakuji.
We zijn de hele dag in het noordwesten van Kyoto gebleven. Na het bezoek aan het Gouden Paviljoen pakten we de bus naar onze volgende bestemming, te weten Arashiyama. Evenals Kinkakuji is Arashimaya opgenomen op de Werelderfgoedlijst. Het is niet alleen een trekpleister voor toeristen, maar ook voor Japanners. In de hete zomer is het er goed afkoelen, vanwege de mogelijkheid om te varen op een groot meer naast de bergen. Wij kwamen echter om het bamboebos te bezoeken. Dit was wederom een mooie ervaring: mooi, lang bamboe en niet eens superveel mensen om ons heen. We konden zowaar een foto met de zelfontspanner maken zonder dat er honderd Chinezen doorheen liepen!
Na het bezoek aan het bamboebos zetten we koers terug naar Kyoto station in het centrum. We wilden even wat snels eten om daarna naar een brug te gaan ten oosten van het centrum. Waarom een brug, hoor ik u denken. Welnu, elk jaar wordt in Kyoto het Bon festival gevierd. Het idee is dat de voorouders worden geeerd en boze geesten worden geweerd door middel van het aansteken van grote vuren op vijf bergtoppen rondom Kyoto. Toeval of niet, wij waren net in Kyoto. Na het eten (Italiaans, moet ook kunnen) zetten we koers naar de brug. We hebben een teken zien branden - de vuren zijn in de vorm van vijf Japanse karakters die elk iets symboliseren. Echt spectaculair was dit overigens niet. Bon festival was leuk, maar nou niet bepaald iets waarvan ik over 20 jaar zal zeggen: dat had ik niet mogen missen.
Nee, dan vandaag. Vandaag gebeurde het pas echt. We hebben een lekkere luie ochtend gehad, uitgeslapen en rondgelopen in het grote winkelcentrum bij ons om de hoek. Daarna pakten we de trein voor onze tweede dagtrip: Kobe. De Lonely Planet vertelde ons niet zoveel over Kobe, maar er scheen een kabelbaantje te zijn en natuurlijk het beroemde Kobe Beef. We waren in de namiddag in Kobe en zijn eerst wat gaan rondlopen door een leuke wijk ten noorden van het station. Kobe ligt slechts een uurtje met de trein van Kyoto af, dus je kunt makkelijk heen en weer. Osaka is overigens maar een half uur plusminus. We hadden het plan om eerst de kabelbaan te pakken om de stad te zien liggen vanuit Mount Maya en daarna wat te gaan eten. Om informatie in te winnen over het hoe en wat van de kabelbaan stapten we het Tourist Information Center binnen. De vriendelijke medewerkster sprak praktisch geen woord Engels, maar ging wel enorm bedrijvig in de weer met onze kaart van Kobe, waarop zij probeerde aan te geven hoe we bij de kabelbaan konden komen. Dit gebeurde met een roze stift en ging vergezeld met een hoop Japans gebrabbel. De grootste uitdaging op zo'n moment is om niet heel erg te gaan lachen.
Hoe dan ook lukte het ons om de bus te vinden naar de kabelbaan en bevonden wij ons niet veel later op Mount Maya. De kabelbaanrit was an sich al een avontuur: ik hou niet zo van hoogtes en kabelbanen zijn ook al vrij spannend. Niettemin leven we nog. Het uitzicht vanaf de berg was geweldig. Het was inmiddels donker, dus overal zagen we lampjes. Kobe ligt uitgestrekt langs de kust, heel dicht naast Osaka. Vanaf de berg konden we beide steden zien liggen. Het was op de top van de berg ook nog eens lekker koel: voor het eerst was een jas geen slecht idee geweest.
Na een tijdje verblijven op de berg pakten we de kabelbaan naar beneden. Daar stapten we eerst nog even in de verkeerde bus, maar met een kleine omweg kwamen we toch terug in het centrum van Kobe, waar alle restaurants leken te sluiten. We waren al een beetje teleurgesteld: loop je in Kobe, is er nergens meer Kobe Beef te krijgen. Gelukkig kreeg Suus een ingeving een achteraf-straatje in te lopen en daar vond zij een klein restaurantje vol Japanners en, nog belangrijker, vol Kobe Beef. We zijn er gaan zitten en bestelden wat willekeurige dingen waar in ieder geval Kobe Beef bij zat. De menukaart was volledig in het Japans, evenals het bijgeleverde personeel. Niet dat het iets uitmaakte, want het vlees was hemels.
Ik kan hier alle cliches uit gaan braken die er bestaan, maar geloof mij als ik zeg dat Kobe Beef het beste vlees is wat er bestaat. Het smelt in de mond en dat is geen verkooppraat. Wat een feest. Romar was oprecht gelukkig bij het eten van het vlees en na de maaltijd - en nog steeds - hing er een soort orgastisch gevoel. Kobe Beef, onthouden die naam.
De komende dagen blijven we dus in Kyoto, maar zullen we de stad ook hier en daar achter ons laten. Of het beter wordt dan Kobe? Vast. We gaan tenslotte nog naar Disneyland Tokyo!
Dit was hem voor nu. Wij gaan slapen en dromen over gemasseerde koeien die sake drinken. Groetjes vanuit Kyoto!
-
17 Augustus 2015 - 20:00
Franca:
Serieus over het vlees, Max? -
17 Augustus 2015 - 20:28
Franca:
Ik heb even gegoogeld waar jullie allemaal zijn geweest. Bijzonder! -
17 Augustus 2015 - 20:41
Marjolijn:
Ha, fijn....gezellig een stuk te kunnen lezen over "die vier in Japan" zo leuk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley