Van Hier tot Tokyo

Ik vroeg mij laatst af: hoe veel kinderen zullen wel niet tegen elkaar zeggen dat ze met elkaar op reis zullen gaan. Mijn gedachten gingen terug inmiddels een jaar of vijftien geleden. De setting was het schoolplein van de toenmalige Prinses Christina School in Nieuwegein, beroemd en berucht vanwege de fietsenstalling. Dat klinkt erger dan het is, wellicht kom ik er nog een keer op terug. Drie kleine jongens - vrienden van het eerste uur - verzamelden zich en spraken af ooit samen naar Japan te zullen gaan. Zoals gezegd: dit soort grootspraak zal wel dagelijkse kost zijn op een gemiddeld schoolplein. Maar niet voor ons Nieuwegeiners. Het is hoog tijd om die belofte waar te gaan maken.

Vijftien jaar later zit ik in mijn kamer te Utrecht. Morgen vertrek ik naar Japan. Niet alleen, maar met mijn twee jeugdvrienden Remy en Romar en natuurlijk Suus. Eigenlijk als ik op reis ga, is Suus er sowieso bij. Of misschien is het wel andersom: als Suus op reis gaat, ben ik erbij. Hoe dan ook, we gaan met zijn vieren naar Japan.

Ik kijk terwijl ik dit schrijf naar voren en zie mijn backpack staan. Zoals altijd bekruipt mij het gevoel dat ik alles ga vergeten wat ik niet mag vergeten en als tegenprestatie meeneem wat niet meegenomen hoeft te worden. In de praktijk zal het wel meevallen. Ik vlieg op Tokyo vanuit Amsterdam. Precies, Tokyo. De grootste stad ter wereld. Ik gok dat ze daar ook wel tandenborstels verkopen.

In de komende drie weken hoop ik een aantal keer verslag te kunnen doen van onze belevenissen in het Land van de Rijzende Zon. Morgen om 14:40 vertrek ik - als alles volgens plan verloopt. Voor de goede orde: mocht mijn vliegtuig neerstorten, zou ik graag zien dat op een aantal plekken in Utrecht teddybeertjes en kaarten met 'WAAROM?' worden neergelegd.

Wil je op de hoogte blijven van onze reis, volg mijn Facebook en deze site. Als de wifi in Japan het toelaat, zal ik vast af en toe wat posten.

Sayonara!